پاتوق فرزانگان
می گوید: اوضاع جامعه خیلی خراب شده می گویم: آری می گوید: دیگر نمی شود اینجا زندگی کرد می گویم: آری می گوید: خیال دارم بروم آمریکا می گویم: مهــــــدی... ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا... می آید و می گوید: نوستراداموس همچین پیش بینی ای کرده پیش خودم می گویم: محمد (ص) هم درباره ی آخرالزمان حرف هایی زده بود... سلام! اگه بدونید دیشب چه اوضاعی بود!!!! نمی دونم عروسی کدوم یکی از همسایه ها بود، جاتون خالی از ساعت 3 نصف شب تو کوچه آهنگ با صدای فجیع بلند پخش می کردن و دختر، پسرا دقیقا پشت پنجره ی اتاق من بدبخت جیغ می زدن!!!! والّا همه جورشو دیده بودیم الّا جیغ زدن نصف شب وسط خیابون! کاش خیابون بود! یه کوچه با عرض فوقش 7،8 متر! بعد وسط جیغ زدناشون یه صدایی اومد من فکر کردم سنگریزه پرت کردن به پنجره ام! ملتفت شدم که نه! دارم ترقه میندازن! هیچ چی بعد نیم ساعت جیغ زدن، وارد خونه شدن و صدای کل و ... بلند شد! ماشینی که پشت پنجره اتاق من بود همچنان ضبتش با همان قوت مشغول به کار بود! به ساعت موبایلم که نگاه کردم 3و 50 دقیقه بود که دیگه انگار شرشون خوابید. تپه ی جاویدی و راز اشلو نویسنده:اکبر صحرایی ناشر:انتشارات ملک اعظم سعید عاکف نویسنده معروف کتب دفاع مقدس درباره ی این کتاب می نویسد: جمله ای هم از شهید صیاد شیرازی: بخشی از متن کتاب: عکس منو از زیر خاک بیرون بیار! پ.ن :این کتاب مسیر زندگی منو عوض کرد... سلام! یه مدتیه به این توجهم جلب شده که بچه های نسل ما سواد مواد تعطیل! درس می خونن ها اما خیلی چیزا بلد نیستن ( و نیستم) مثل شیوه ی زندگی، روابط اجتماعی، ... حالا به اینا کاری ندارم! تقریبا هفته ای نیست که من از مامانم معنی یک کلمه ای رو نپرسم! تازه جدای از کلماتی که بیخیال پرسیدنشون می شم یا یادم میره!!!! اینه که میگم خیلی با سوادیم! در این راستا می خوام یه کاری بکنم، ایشالا کارستون بشه! بیایید کتاب واژگان خود را گسترده کنیم!! خب، اگه گفتین اینا یعنی چی؟: زِهی سعادت (یا شاید هم زهیِ سعادت، نمی دونم اگه میدونید بگید کدوم درسته) حَیِّظِ انتفاع ضِرسِ قاطع :) 
حالا من به هیچ کاریشون کار ندارم، مردم آزاری آیا درسته؟
آیا این زوجِ ان شاء الله خوشبخت که زندگیشونو با مردم آزاریشروع کرده اند فکر نمی کنند این موضوع شاید یه روز یقه شان را بگیرد؟ هرچه بکاری، همان بدروی
یک شب که هزار شب نمی شود!
بله، من هم موافقم یک شب هزار شب نمی شود اما فقط برای بعضی شرایط. من اگرچه دیشب نتونستم خوب بخوایم اما ان شاء الله امشب خواب راحتی خواهم داشت. بالاخره هر شب که همسایه ها عروسی ندارند. برای سایر همسایه ها هم همینطور است. اما برای این زوج، این شب، به تعاد تک تک افرادی که آزرده اند، قوی می شود و یقه زندگیشان را می گیرد.(خدای نکرده)
یک شب که هزار شب نمی شود!
اما گاهی دعوای یک شب می شود طلاق و جداییِ یک عمر. (این را متاسفانه در جامعه ی امروز به عینه می توان دید.)
نمی دانم چرا یاد این حدیث افتاده ام:
"هر کاری که با نام و یاد خدا آغاز نشد، ناقص و ابتر است."
زوج جوانی که دیشب عروسی تان بود! ان شاء الله که خوشبخت بشوید و دیشب برایتان هزار شب نشود.
اگر از من بپرسند تاثیرگذار ترین کتابی که تاکنون درباره ی دفاع مقدس خوانده ای چه کتابی است؟
می گویم: تپه ی جاویدی و راز اشلو
"در تمام دورانی که همراه رزمندگان و فرماندهان دفاع مقدس خدمت امام (ره) می رسیدیم ، فقط یکبار دیدم امام رزمنده ای را در آغوش گرفت و پیشانی اش را بوسید و آن کسی نبود جز شهید مرتضی جاویدی یا همان اشلوی معروف"
صبح سراسیمه از خواب پریدم . توی خواب سیدی را دیدم که با انگشت،حیاط خانه را نشانم داده بود.
- عکس منو از زیر خاک بیرون بیار!
دیروز بعد از ظهر بود که با ساک کوچکش از راه رسید.سلامی کرد و رفت کنار تنورگوشه ی حیاط.چیزهایی از درون ساک بیرون آورد و کف حیاط چال کرد.
هراسون خودم رو به مرتضی رسوندم و بیدارش کردم.
ننه،مرتضی...
چشم بازکرد.
چی شده مادر؟
ننه،خواب دیدم!
-خیره ننه!
دیروز تو حیاط چی پنهون کردی؟
متعجب نشست توی رختخواب.
اتفاقی افتاده؟!
تو خوابم سیدی بالا بلند می گفت:عکس منو از زیر خاک بیرون بیار...جریان چیه ننه؟
بدون کلامی بلند شد و داخل حیاط رفت . نگرون پشت سرش راه افتادم. تندتند با بیل خاک های گوشه ی حیاط رو پس زد.پاکتی پلاستیکی بیرون آورد.عکسی از داخل آن بیرون آورد و بهش خیره شد.شور و حرارت صورتش مبهوتم کرد.عکس را چند بار بوسید.بویید و روی چشم و صورت مالید.شک کردم و گفتم:ننه1 عاشق شدی؟
ها ننه،اونم چه عشقی!
دلم لرزید. ابرو بالا انداختم و خون تو صورتم لرزید.
خدا مرگم بده،بده ببینم.
تند عکس رو ازش گرفتم.
به عکس که نگاه کردم ،پشتم لرزید! بهت زده اشاره کردم به عکس.
الله اکبر... ننه این همون سیدیه که به خوابم اومد! ننه این کیه؟
زیر بغلمو گرفت ،گفت:قربون بزرگیت بشم خدا! مادر، تو امام خمینی رو تو خواب دیدی.
رفتم نشستم کنار تنور ،مرتضی هم رفت و عکسارو داخل باغچه زیر درخت نارنج چال کرد.
با کوبش های پی در پی در چوبی،شوهرم مش رضا زودتر از من داخل حیلط شد.
اومدم... چه خبره باباجان... درو از پاشنه کندی!
-بازکن وگرنه می شکنمش!
از پنجره ی آهنی اتاق به حیاط خیره شدم.همراه داد و فریاد پشت در خانه ،صدای سگ خانه ی همسایه بلند شد.بد به دلم افتاد.مرتضی با شلوار و پیراهن بیرون، اومد کنارم. گفتم: ننه بیرون نرو دلم شور می زنه!
چیزی نیست مادر!
گفت و داخل حیاط شد.دعا کنان سایه به سایش رفتم.مش رضا در رو باز کرد،رئیس پاسگاه با هیکل گندش چنان در را هل داد که شوهرم سر خورد و با پشت به زمین افتاد.
دو سه سرباز و معاون پاسگاه با تفنگ ریختند تو حیاط.رئیس پاسگاه دستی به کمر پهنش زد و انگشتشو بالا آورد و با لحن خشک و روی ترش گفت: شما رو باید با این خونه آتیش زد.
مش رضا که ترسیده بود ، من و من کرد و گفت:چیزی شده سرکار؟
استوار جلو رفت و یقه ی پیرهن مش رضا رو گرفت و گفت:خیانت به اعلی حضرت شاهنشاه آریا مهر می دونی یعنی چی؟
کجاس پسر وطن فروشت؟
مرتضی : سرکار زورت به پیرمرد رسیده.استوار جلو آمد و محکم خوابوند توی گوش مرتضی.
-دهاتی برای من انقلابی شدی؟ آدم نمی شی؟ بفرستمت جایی که عرب نی انداخت. تو زندان عادل آباد شیراز که ناخناتو یکی یکی کشیدن می فهمی یه من ماس چقد کره داره!
اشک تو چشام حلقه زد، داد زدم: چی کار بچم داری مردک؟
برگشت طرفم، چشماشو برا تحقیر تنگ کرد.
به به با این بچه تربیت کردنت.
دوباره روبه مرتضی کرد و گفت: اعلامیه و عکس خمینی پخش می کنی؟ کجاس اعلامیه ها؟ فکر می کنی خبر ندارم؟
اشاره کرد به معاونش و گفت: گروهبان شاطری!
بله قربان!
خنده ی سرد و ناخوشایندی کرد و با ابرو به نقطه ای از حیاط اشاره کرد.
-پیدا کن اون عکس و اعلامیه ها رو تا سیاهی بمونه به دیگ.
گروهبان با سربازی مستقیم رفت سراغ رمل های حیاط. هرچی کندند چیزی پیدا نکردند. گروهبان گفت: قربان چیزی نیس!
استوار که باورش نمی شد خودش اومد و لای رمل و گودی رو گشت.وقتی دید تیرش به سنگ خورده به طرف مرتضی رفت و گفت: این دفعه رو قسر در رفتی ولی منتظرم باش.
بعد رفت و کنار درخت نارنج ایستاد. نارنجی کند و برای مش رضا خط و نشون کشید.- آخرش پسرتو به کشتن میدی!
