پاتوق فرزانگان
نخستین امام، پیامبر صلی الله علیه و آله را اینگونه توصیف می کند: هرگز ستمی بر مسلمان و کافری روا نداشت؛ بلکه خود مورد ستم واقع سد، اما [ستمگران را] بخشید. مهررزی او به تمامی انسان ها چه مسلمان و چه کافر گاه باعث می شد تا آن ها از مهربانی او سوء استفاده کنند. (کتاب "همنام گل های بهاری") شیوه ی زندگی پیامبر ما این چنین بود. حاضر بود حتی سواری بدهد اما سوار کسی نشود. شیوه ی زندگی ما چطور است؟ به کجا داریم می رویم؟ کجا همی روی ای دل بدین شتاب، کجـــــا؟ بارها شناسنامه ام را زیر و رو کرده ام اما هیچ جای آن ننوشته است: "مسلمان" چرا ننوشته اند؟ اگر نوشته بودند می توانستیم گاهی آن واژه را به خود و یا دیکران نشان دهیم و بپرسیم: آیا تو مسلمانی؟ آیا تویی که برای خودت همه را له می کنی، سوار همه می شوی، دوست و دشمن را نردبان صعود خود می کنی، مسلمانی؟ مسلمان که هیچ...آیا انسانی؟ پ.ن: مخاطب اصلیش خودمم. پ.ن2: هر وقت هویتم رو گم می کنم به شناسنامم مراجعه می کنم اما هویتم را به من نمی گوید. آخر یک اسم و یک تاریخ تولد و یک محل که هویت نمی شود
