انسانِ پوک

انسانِ پوکِ پر از اعتماد

 نگاه کن که دندان هایش چگونه وقت جویدن سرود می خوانند

و چشم هایش چگونه وقت خیره شدن می درند

و او چگونه از کنار درختان خیس می گذرد...

صبور...

سنگین...

سرگردان...

 

نوشته شده در یکشنبه 92/2/22ساعت 10:35 صبح توسط قلاش| نظرات ( ) |