موجیم و وصل ما از خود بریدن است
ساحل بهانه ایست، رفتن رسیدن است
تا شعله در سریم پروانه اخگریم
شمعیم و اشک ما در خود چکیدن است
ما مرغ بی سریم از فوج دیگریم
پرواز بال ما در خون تپیدن است
پر می کشیم و بال در پرده ی خیال
اعجاز ذوق ما در پر کشیدن است
ما هیچ نیستیم جز سایه ای ز خویش
آیین آینه خود را ندیدن است
گفتی مرا بخوان خواندیم و خامشی
پاسخ همین تو را تنها شنیدن است
بی درد و بی غم است چیدن رسیدن است
خامیم و درد ما از کال چیدن است
قیصر امین پور

نوشته شده در یکشنبه 91/12/6ساعت 5:59 عصر توسط پنجه طلای سابق!| نظرات ( ) |