یکی از اتفاق های لوس و معمولی که در پایان تمام امتحان ها رخ می دهد آن است که که شاگرد اول ها نه به منظور تطبیق جواب های صحیحشان با هم، که بیشتر برای به رخ کشیدن معلومات و محفوظات از راه حل هایشان می گویند و حظ می کنند. به تمام شاگردان چون من-میانه جدولی، که ظاهرا" نه خطر سقوط دارند نه شانس قهرمانی - توصیه می شود به هیچ وجه در آن جمع های افاده آمیز حضور به عمل نرسانند، چرا که جز تضعیف روحیه، رونمایی از غلط های جدید و تحلیل رفتن نمره ی پیش بینی شده، چیز دیگری به بار نمی آورد. ضمنا" عزیزان چنان با اطمینان حرف می زنند که اعتمادش به جزوه و کتاب را هم از دست می دهد...

((قصه های امیرعلی- جلد دوم))

نوشته شده در یکشنبه 93/2/21ساعت 11:15 عصر توسط دیاتنان| نظرات ( ) |