ساقیا برخیز و در ده جام را

خاک بر سر کن غم ِ ایام را

ساغر می برکفم نه تا ز بر

برکشم این دلق ازرق فام را

گرچه بدنامی است نزد عاقلان

ما نمیــــــ خواهـیــــــــــم ننگـــــــــــ و نــــــــام را

باده در ده، چند از این باد غرور

خـــــــاکــــ بـــر ســــر نـــفس ِ نــــافـــــرجـــام را

 

 

 

صبــــر کن حـــافظ بـه سختـــی روز و شـــبـــــــ

عـــاقبتــــــــــ روزیــــــــــــــ بیـــــابـیـــــــــــــــ کامـــــــــــ را

نوشته شده در سه شنبه 92/4/25ساعت 9:25 عصر توسط قلاش| نظرات ( ) |