پاتوق فرزانگان
بهنام دانش آموز بود من دانش آموزم تو دانش آموزی... اما چه فاصله ایست بین من و بهنام؟ فاصله ای به اندازه عشق عشقی که بهنام را برد و مارا گذاشت تا در این ماتمکده بمانیم و بمانیم و بمانیم... خدایا! از این دنیا هیچ نمی خواهم هیچ! فقط تو را می خواهم؛ تو که دنیایی نیستی تو را می خواهم تا دنیایی نباشم تو را می خواهم تا آسمانی باشم... آسمانی که باشم، دیگر جایم اینجا نیست! مثل بهنام...
نوشته شده در سه شنبه 92/1/6ساعت
4:4 عصر توسط قلاش| نظرات ( ) |
About
