پاتوق فرزانگان
بنظرتون فروشنده سوپری سر کوچمون درباره من چی فکر می کنه؟ آخه هربار میرم یا کارت اینترنت میخرم یا چیپس و پفک و اگه خیلی متفاوت باشه، لواشک! حتما فکر میکنه یه آدمیم که صبح تا شب پپای اینترنت دارم هله هوله می خورم!!! خب، یه خاطره تصمیم گرفتم براتون تعریف کنم. مربوط به یکی دو هفته پیش میشه! از اثرات امتحان هندسه: از امتحان اومدم خونه، کیفمو میندازم رو زمین، چادرمو میندازم رو صندلی، بعد جورابامو در میارم صــــــــاف میندازم تو آشغالی!!!!!!!!!!!!!!!!! خخخخخخخخخ! ههههههه! (البته لازم به ذکر است که من از اونجایی که خیلی دختر تمیزی هستم جوراب کثیفامو میندازم تو یه سبدی که سمت راست میزمه. سطل آشغال هم سمت چپ میزه. من فقط راست و چپمو قاطی کردم! وگرنه اونقدرا هم شـــــــووووووووت نیستم!) آقا من یه تصمیم گرفتم در حد تصمیم صغری!!!!! می خوام از فردا راه بیفتم تو خیابون بگم: به پسر داییِ پسرعموی شوهرخواهرِ من رای بدید!! نامزد شورای شهر شده! پز دادن داره ها! نه؟ خخخخخخ! ما زنـــــــــــــــده از آنیم که آرام نگیریـــــــم موجیم که آسودگی ما عـــــــــــــــــدم ماست... سه چار تا منزل که از این جا دور بشیم به سبزه زارای همیشه سبز دریــــــــا می رسیم به گله های کف که چوپون ندارن ! به دالونای نور که پایون ندارن ! به قصرای صدف که دربون ندارن ! هرکی که دریا رو به عمرش ندیده از زندگیش چی فهمیده؟ خسته شدم... حالم بهم خورده از این بوی لجـــــــــــــــــــــــــــــــــــــن اینقده پابه پا نکن که دوتایی تا خرخره فرو بریم توی لجن... انقلابی کیست؟ هر کس ادعای انقلابی گری می کند؟ آیا انقلابی کسی است که مشوّق هرج و مرج باشد! شعارهای تند بدهد؟ از خط معینی دفاع کند؟ انقلابی باید معیارهای صحیح داشته باشد و هر کس ادعایی نکند. انقلابی: 1. منفعت و مصلحت خود را زیر پا بگذارد، آماده ی شهادت باشد. 2. معیارهای انقلاب اسلامی را در نفس خود و در اخلاق خود پیاده کند. 3. متقی باشد، عادل باشد، شجاع و فداکار باشد، مومن باشد. 4. در عمل نیز ایثار و ایمان و تقوای خود را نشان داده باشد. 5. تجربه داشته باشد، در عمل پاکی و آمادگی شهادت خود را ثابت کرده باشد. در برابر شکنجه و درد و خطر و مشکلات و امتحانات سخت پیروز شده باشد. آیا ممکن است هر کس بیاید و شعارهای انقلابی بدهد و دیگران را به حربه ی ضد انقلابی بودن بکوبد که این خود بزرگترین دلیل ضد انقلابی بودن است. این هم بخشی از یادداشت های شهید چمران بود. گاهی که نوشته های شهدا و امام و برخی روشنفکران قدیم(30،40 سال پیش) رو می خونم احساس میکنم این نوشته هاشون کاملا با زمان ما تطابق داره و فقط مربوط به اون دوران نیست. حالا که یه آدم میتونه حرفی بزنه که تا 40 سال هنوز تازه و کاربردی باشه و حتی بیشتر مثلا ارسطو یه نظریه میده که تا 2000 سال همه قبولش داشتن، چطور ممکنه خدا نتونه یه کتابی بنویسه که 1450 سال بعدش هم هنوز تازه و عملی باشه؟؟؟؟(البته منظورم اینه که کتاب بفرسته. سبحان الله) اونوقت بعضیا بهم میگن قرآن به درد همون 1400 سال پیش می خورد! در حالی که خودشون مثلا اگه یه جا یه حرف از سقراط ببینن کلی تحسین و تمجید می کنن و میگن باید به این حرف عمل کرد! برای من جالــــــبه! البته من هیچ مشکل و دشمنی با سقراط ندارما! فقط مثال زدم که گاهی آدم برای از زیر یه کاری در رفتن هرجوری هست دنبال بهانه می گرده، حتی بهانه های کودکانه و احمقانه! امان از هنگامی که آدم رو دنده ی لجبازی بیفته و نخواد منصف باشه... امــــــان... راستی شما دیروز مناظره رو دیدین؟؟؟؟ یا سرتون تو کتابا و جزوه های خودتون بود؟؟ من که دیدم! خب به نظرم خیلی مرحله ی اولش مفید بود! از اونجایی که اقتصاد خیلی مهمه یه چندتاییشون از نظر من کنار رفتن! خب، البته من بیشتر مشتاق مناظره فرهنگی هنری هستم! چون خیلی از اقتصاد سر در نمیارم!!! یه چیزی که این مناظره خیلی خوب نشون داد و به خود من به عنوان یه ایرانی کلی احساس خوب داد این بود که در آرامش کامل و فضای دوستانه و بدون جنجال برگزار شد. واقعا جای شکر هست که نامزدهای چنین فهمیده ای داریم. یه برداشت دیگه هم که میشه تقریبا و البته نه با اطمینان از این موضوع گرفت اینه که نامزدهای انتخاباتی به عشق قدرت نامزد نشده اند و شاید هدفشون واقعا خدمت بوده. این یه آرامش بزرگ به آدم میده،نه؟ امیدوارم که این طور بوده باشه و امیدوارم که نامزدی که رییس جمهور میشه به شعارهایی که داده عمــــل کنه. به امید ایرانی آباد و سرافراز همچون همیشه! استعمار برای آن که آدمی را استثمار کند، اجبارا او را به اسارت می کشد، اسیر میکند، شخصیت انسانی او را می کشد، فرهنگ ملی و تُراث مذهبی او را از او می گیرد، رابطه ی او را با تاریخ گذشته اش قطع می کند، آدمی بی ریشه و بی شخصیت و گمشده در عالم و بی نام و نشان در تاریخ بوجود می آورد، آن گاه قادر است او را به اسارت بکشد و آنگاه استثمارش کند و از قدرت و نیروهای وی و منابعش استفاده کند. برای آزادی از استعمار، آدمی باید راه را بپیماید، باید خود را آزاد کند، برای آزادی خود باید ابتدا شخصیت خود را، ماهیت خود را بیابد، جای خود را در تاریخ و در عالم پیدا کند، باید کسی باشد تا بر خود بتواند تکیه کند، اینجاست که باید به فرهنگ ملی و تراث تاریخی خود، متوسل شود، ماهیت خود را کشف کند تا خودش بشود و از بردگی آزاد گردد. ... حکومت ها به سه فاکتور مهم اعتنا می کنند: 1- قدرت نظامی 2-سلطه ی سیاسی 3- پیشبرد اقتصادی و هنگامی که دولتی در این سه اصل پیروز شد، او را قوی و پیروز به حساب می آورند. اما برای ما، در عین توجه به اهمیت این اصول، معیارهای دیگری مطرح است که چه بسا این عوامل را فدا می کنیم. معیار ها و ارزش های ما بر اساس زیر دور می زند: 1- راستی، درستی و کمال 2- حق و حقیقت که منشا آن خداست 3- آزادی انسان از بندها و قیدها و اسارت ها ، از دیکتاتوری و از استعمار خارجی 4- احترام به انسان، التزام به ارزش های انسانی و آزادی از استعمار فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، آزادی از طاغوت ها از خودخواهی ها، غرور، تکبر، فساد، ظلم و زور. اینا قسمتی از دست نوشته های شهید چمران بود. باید حواسمان را جمع کنیم. کسی که به او رای میدهیم یا طرفدار او هستیم آیا به دنبال رهایی از استعماری که غرب می خواهد بر ما تحمیل کند، هست؟ آیا حاضر است گاهی قدرت نظامی، سلطه ی سیاسی و حتی پیشبرد اقتصادی را فدای هدفهای والاتری کند؟ آیا از دیکتاتوری بیزار هست؟ آیا آرمانش آزادی هست؟ آیا از خودخواهی، غرور و تکبر آزاد هست؟ آیا به دنبال ریشه کن کردن هرگونه فساد در جامعه هست؟ آیا با ظلم مخالف هست؟ خــــــــــــوب حواستان را جمع کنید. یادتان باشد حـــــرف خوب را همه می زنند و مهم عمـــــل است. راه تشخیص این که آیا کسی حرفش را عملی می کند یا نه نگاه به گذشته ی او و حرفهایش و عمل هایش است.آیا در گذشته به حرفهایش عمل کرده؟ اگرنه، اکنون امید عمل داشتن از او خوش خیالی ست. خـــــــــــــوب حواستان را جمع کنید. دشمن در کمیــــــــن است. کجایند مردان بی ادعا؟ امسال نیز یکسره سهم شما بهار ما را در این زمانه چه کاریست با بهار! از پشت شیشه های کدر مات ماندم کاین باغ رنگ کار خزان است یا بهار! حتی تو را ز حافظه گل گرفته ام ای مثل من غریب در این روزها،بهار دیشب هوایی تو شدم باز این غزل صادق ترین گواه دل تنگ ما،بهار... در گذرگاه زمان؛ عشق ها می میرند رنگ ها رنگ دگر می گیرند... . . . . . . . چقد مسخره...! در این شب سیاهم گم گشت راه ِ مقصــــود از گوشه ای برون آیــ،ای کوکب هدایت از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود زنهار از این بیابان،وین راه بی نهایت...
رجایی و همت کجا ما کجا؟
در این عرصه ی زور و مال و ریا
کجایند مردان پاک خدا؟
چه جایی برای صفا و دعا؟
در این روزهای "من" ! و "غیر"، لا!
چرا پیش اویند همه خوب ها؟
کجایند مردان بی انتها؟
که جاشان چه خالیست در بین ما!
بیایید ماهم "خدایی" شویم
درون گروه رجایی شویم
کمی مرد باشیم و راهی شویم
امید است صاحب زمانی شویم
